เครื่องบินประเภทนี้จะแตกต่างจากเครื่องบินแบบบินกลางแจ้งหรือ Outdoor ตรงที่ลักษณะการใช้กำลังจากยาง โดยเครื่องบิน Outdoor จะใช้กำลังยางที่มีความแรงเพื่อให้สามารถดึงตัวเครื่องบินที่ค่อนข้างหนักให้สู้กับกระแสลมขึ้นไปให้สูงๆ และใช้กระแสลมร้อน [Thermal]ช่วยในการร่อนให้เครื่องบินอยู่ในอากาศได้นานๆหลังจากหมดกำลังจากยางแล้ว แต่สำหรับเครื่องบิน Indoor นั้นจะใช้กำลังจากยางตั้งแต่ต้นจนจบในการบิน การร่อนแทบจะไม่มีเลย ดังนั้นการจะบินได้นานหรือไม่ก็จะขึ้นอยู่กับจำนวนรอบของยางที่เราหมุน ซึ่งในความยาวเท่าๆกัน ยางขนาดเล็กกว่าจะสามารถหมุนรอบได้มากกว่ายางที่มีขนาดใหญ่กว่ารวมถึงมีน้ำหนักน้อยกว่าอีกด้วย ดังนั้นถ้าเราสามารถสร้างเครื่องบินให้มีน้ำหนักเบากว่าคนอื่นเราก็จะได้เปรียบที่สามารถใช้ยางขนาดเล็กกว่าคนอื่นตามไปด้วย ส่งผลให้เครื่องบินของเราบินได้นานกว่า เหตุผลอีกอย่างหนึ่งก็คือยางขนาดเล็กกว่าย่อมมีกำลังที่ไปหมุนใบพัดน้อย ทำให้ใบพัดหมุนช้าและหมุนได้นานกว่าใบพัดที่หมุนด้วยยางที่มีขนาดใหญ่กว่า
เทคนิคในการบินเครื่องบิน Indoor อยู่ที่การหาความพอดีระหว่างน้ำหนักตัวเครื่องบินกับขนาดของยางและความยาวของยางด้วย คนที่มีความชำนาญจะพยายามให้เครื่องบินลงถึงพื้นโดยมีรอบของยางหมดพอดีหรือเหลือน้อยที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ การจะทำได้เช่นนี้ก็ต้องใช้การทดลองแล้วทำการบันทึกข้อมูลใว้
ตัวอย่างในการทดลองคือหาระยะห่างจากห่วงแกนใบพัดถึงห่วงคล้องยางด้านหลัง สมมุติว่าเป็น 10 นิ้ว ก็ให้ลองใช้ยางยาว 1.5 เท่าของระยะห่างนั้น คือยาว 15 นิ้ว ทดลองดูก่อน หากเครื่องบินลงถึงพื้นแล้วยังมีรอบยางเหลืออยู่มากก็ใช้ยางที่สั้นลง แต่หากยางหมดรอบก่อนถึงพื้นก็ให้เพิ่มความยาวของยางขึ้นอีก
ส่วนการที่จะหาว่าควรจะหมุนยางได้รอบสูงสุดเท่าใดนั้นก็ต้องทดลองหมุนจนยางขาดโดยนับรอบใว้ ยางขาดที่รอบเท่าใดก็ลดจำนวนการหมุนยางลงประมาณ 20 เปอร์เซ็นต์ของจำนวนรอบที่ยางขาด ซึ่งการทดลองนี้อาจต้องทำ หลายๆ ครั้งเพื่อความแน่ใจ เพราะยางที่เรานำมาใช้อาจมีคุณภาพไม่เท่ากัน